Enkele weken geleden mijmerde ik in een blog over de vele mooie herinneringen die we hebben van onze belevenissen in de Van. Voeding voor heel wat verhalen te vertellen. Daarnaast hebben we ook heel wat foto’s van onze ervaringen, ook fijn om herinneringen terug op te halen. Maar soms hebben we ook foto’s, wel met een herinnering maar zonder verhaal. Zo is er één foto die me altijd heel speciaal is bijgebleven. Hij dateert van de eerste maanden in de Van op een trip ergens in Duitsland in de zomer van 2017. We liepen wat te slenteren door de straten en zochten naar een doorgang om af te dalen naar een lager gelegen deel van het bergdorp. Die doorgang hebben we na wat zoeken ook wel gevonden. Wat verbaasd loop je dan voorbij die rollator en begin je de trappen af te dalen. Om dan halverwege terug te draaien en omhoog te klimmen om naar die verlaten rollator te gaan kijken, vastgemaakt met een slot aan een paal. We stonden daar met z’n tweetjes, nieuwsgierig met de vraag wat daar het verhaal achter zou kunnen zijn. Het bleef stil. We gingen dat verhaal nooit te weten komen, konden er alleen maar over fantaseren de rest van de weg. We hebben nog wel even met onze camera dat moment vastgelegd. “Weet je nog,...toen we daar verbaasd stonden te kijken naar die rollator, wat zou daar het verhaal achter geweest zijn….?” Het blijft stil.